Παρουσίαση βιβλίου.

Goodbye κύριε Φροϋντ.

Της Λένας Τερκεσίδου.

Το τρίγωνο μάνα - γιος - ερωτική σύντροφος είναι πάντα προβληματικό και καμιά φορά θανάσιμο. Για το γιο!

Η μάνα - χταπόδι (Σιάνα), που θέλει να διαφεντεύει τη ζωή του κανακάρη της και τρέμει στη σκέψη πως κάποια άλλη γυναίκα θα της τον πάρει. Ο επαναστάτης, αλλά υποταγμένος γιος (Μπίλλυ), που ασφυκτιά, μέσα στα πλοκάμια της, αλλά δεν τολμά να κόψει τον ομφάλιο λώρο και από φόβο γιατί βολεύεται. Οι γυναίκες-πεταλούδες, οι γυναίκες - αράχνες, οι γυναίκες - σύντροφοι, που αναστατώνουν και ανατρέπουν κάθε τόσο τη ζωή του. Το όνειρο της μουσικής καριέρας και της διασημότητας, που πνίγεται μέσα σ’ ένα οικογενειακό εστιατόριο. Οι αποτυχημένες απόπειρες δραπέτευσης από τα μητρικά δεσμά.

Θα κλείσει τελικά ο Μπίλλυ τους λογαριασμούς; Θα καταφέρει να αντιτάξει «Goodbye, κύριε Φρόϋντ»;

Ρεαλιστική, με χιούμορ, ρέουσα και τολμηρή γραφή που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη.

Μια τρισδιάστατη αξονική τομογραφία των σχέσεων μάνας-γιου, των νεανικών ονείρων, των ερωτικών αναζητήσεων, των απογοητεύσεων και των επαναστάσεων της εποχής μας και της ανθρώπινης φύσης, μέσα στην οποία θα βρουν τον εαυτό τους πάρα πολλές αναγνώστριες και αναγνώστες.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Λένα Τερκεσίδου είναι διαιτολόγος - διατροφολόγος (Master του Πανεπιστημίου Middlesex της Αγγλίας) και σύμβουλος ψυχικής υγείας. Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων στον περιοδικό και ηλεκτρονικό τύπο και έχει συνεργαστεί επί σειρά ετών με τηλεοπτικές εκπομπές. Έχει γράψει εικοσιένα βιβλία για ενήλικες και για παιδιά.

Προδημοσίευση: 

[…]

«Το άλλο που μας βοηθάει είναι η αισιοδοξία». Του φάνηκε ότι τον κοίταζε με νόημα.

«Δε μου λες, άμα είναι όλα γύρω μας μαύρα, πώς μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι;» ακούστηκε με ένταση η φωνή του.

«Το ξέρω ότι η εποχή μας είναι δύσκολη και όσο πάνε θα δυσκολεύουν τα πράγματα, αλλά από εμάς εξαρτάται να μη δηλητηριάζουμε συνέχεια, κάθε μέρα τον εαυτό μας με στενόχωρες σκέψεις. Εάν φοβόμαστε, γκρινιάζουμε και ζούμε στη μιζέρια χωρίς ν’ απολαμβάνουμε τις απλές χαρές της ζωής, η καθημερινότητά μας θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Κι αυτό δεν τελειώνει ποτέ», απάντησε με βεβαιότητα, λες και έλεγε τα πιο εύκολα πράγματα στον κόσμο.

Ανασήκωσε με απορία τα φρύδια ο Μπίλλυ. «Ποιες εννοείς απλές χαρές της ζωής;»

«Με τα απλά πράγματα που δεν μας κοστίζουν τίποτα και μας χαλαρώνουν από το άγχος. Όπως η επαφή με τη φύση, οι μυρωδιές, η φαντασίωση που μπορεί να έχει ο καθένας, ένα τηλεφώνημα με κάποιο φίλο, το ν’ ακούσουμε την αγαπημένη μας μουσική, να διαβάσουμε ένα ενδιαφέρον βιβλίο… να δούμε ένα ωραίο έργο στον κινηματογράφο…

«Α… μάλιστα…» κούνησε το κεφάλι του με αποδοχή ο Μπίλλυ.

«Να έχουμε επίσης δικλίδες ασφαλείας, όπως είναι το δωμάτιό μας, το αυτοκίνητό μας, το εξοχικό…»

«Ναι… αλλά… άμα σκεφτείς το μέλλον, σου έρχεται τρέλα», διαμαρτυρήθηκε σηκώνοντας τον τόνο της φωνής του.

Καλά… αυτή ζει στο Παρίσι, δεν ξέρει τι γίνεται στην Ελλάδα με τα χιλιάδες προβλήματα. Δεν πρόλαβε να μιλήσει ο Μπίλλυ, η «ψυχολόγα» διέκοψε τις σκέψεις του.

«Χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε το εδώ και τώρα».

Τι ηρεμία ήταν αυτή που είχε! «Θα ήθελα να μου πεις πόσα από αυτά που σκεφτόσουν και αγωνιούσες ότι θα γίνονταν μετά από ένα χρόνο, τελικά συνέβησαν;»

Είχε δίκιο σ’ αυτό, όλο έκανε μακροπρόθεσμα σχέδια και υποθέσεις, και συνέχεια αγχωνόταν και την έκβασή τους. Τελικά όμως τίποτε δεν συνέβαινε έτσι όπως το είχε φανταστεί. Αποδεικνύονταν ότι ήταν δικά του σενάρια. Κι έτσι πήγαινε τσάμπα το  δηλητήριο που κατάπινε όσο διάστημα τα σκεφτόταν.

«Ξέρεις που έχω καταλήξει τον τελευταίο καιρό;» Του έπιασε το χέρι. «Άμα θα φτάσουμε στη γέφυρα, τότε θα δούμε πως θα την περάσουμε».

Ένα μικρό χαμόγελο χαράχτηκε για πρώτη φορά στα χείλη του, το πρόσωπό του φωτίστηκε.

«Σοφή κουβέντα… μ’ αρέσει αυτό, θα το θυμάμαι», επανέλαβε τη φράση για να την εμπεδώσει, ενώ της έσφιξε δυνατά το χέρι.

Φαίνεται ότι ευχαριστήθηκε η «ψυχολόγα» που τον είδε λίγο διαφορετικό, του έσκασε ένα φιλί.

«Άμα σκεφτούμε λοιπόν, όπως λες, ότι η εποχή μας είναι πολύ δύσκολη, ξέρεις τι είναι η ευτυχία;» Κούνησε πάνω-κάτω το κεφάλι της μ’ ένα χαμόγελο σαν να του έλεγε «εδώ, στη χούφτα σου την κρατάς».

Ήταν πολύ περίεργος να μάθει ο Μπίλλυ. «Τι είναι;»

«Ευτυχία είναι πως τα έβγαλα πέρα και σήμερα».

info:

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012, 8 μμ.

Βιβλιοπωλείο Νέα Σκάλα, Λάρισα.

Για το βιβλίο θα μιλήσει η φιλόλογος Λίλα Μπακαλούλη.
Είσοδος Ελεύθερη.